Ιατρόπουλος: ΟΧΙ Προδότες!

ΟΧΙ! Προδότες! 
Δεν θα την πάρετε αυτή την πατρίδα, δεν θα την ξεπουλήσετε.
Δεν θα σας κάνουμε το χατίρι, δεν θα περάσει το σχέδιό σας να αφελληνίσετε τον τόπο.

ΟΧΙ! Προδότες! 
Δεν θα σας αφήσουμε να μαστουρώσετε τη νεολαία μας.
Δεν θα επιτρέψουμε τη διάλυση της χώρας μας, την κατάργηση της ιστορίας μας, την κατασυκοφάντηση των ηρώων μας..

ΟΧΙ! Προδότες! 
Δεν θα πεθάνουν αργά-αργά, επειδή εσείς τους έχετε ξεγράψει, οι απόμαχοι γέροντές μας.
Δεν θα δουλεύουνε στα ξένα αφεντικά σας, για μια χούφτα φασόλια οι Συνέλληνες.
Δεν θα ξανακλάψουν τα παιδιά στα συσσίτια.
Δεν θα κλείσουν οι παιδικές χαρές κι οι λαϊκές αγορές.
Δεν θα αδειάσουν οι κερκίδες στα στάδια.
Δεν θα σκουριάσουν οι καμπάνες στις εκκλησίες.
Δεν θα κηδεύουμε κάθε τρεις και λίγο κι από έναν άξιο συμπατριώτη μας που τον ρίξατε απ το μπαλκόνι, που τον ποτίσατε δηλητήριο, που τον πνίξατε τη νύχτα που κοιμότανε..

ΟΧΙ! Προδότες! 
Δεν θα σας ανοίξουμε την πόρτα να το σκάσετε. 
Δεν θα σας χαριστούμε.
Δεν θα συγχωρέσουμε κανέναν σας.
Δεν θα δείτε Θεού πρόσωπο.
Δεν θα αφήσουμε χλωρό κλαρί από σας, όπου και να δραπετεύσετε.
Στην άκρη της Γης θα σας βρίσκουμε και θα σας τιμωρούμε, μέχρι να λιώσετε στο μαύρο χώμα...

ΟΧΙ! Προδότες! 
Δεν υπάρχει λύπηση για σας, που δουλέψατε στα σκοτεινά υπόγεια με τους ξένους πράκτορες, για να ξεπουλήσετε να νησιά μας, να μας πάρετε τα σπίτια μας, να κατακλέψετε τον κόπο μας μιας ολόκληρης ζωής, να στρώσετε το χαλί της πιο φριχτής υποδούλωσης, για να μπούνε τα κοράκια των τοκογλύφων, να αρμέξουνε το πετρέλαιό μας, που κοιμάται στα σπλάχνα των θαλασσών μας, να βγάλουνε με τα βρώμικα νύχια τους, στο χρυσάφι που κοιμάται στα σπλάχνα των βουνών μας, να ξεριζώσουνε με τα άπληστα δόντια τους, την ομορφιά που φωτίζει εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, ετούτη την ευλογημένη γη, τη δικιά μας γη.
Την ΔΙΚΙΑ μας, το ακούτε προδότες;

ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ, κι άλλη μια φορά λοιπόν ΟΧΙ!
Δεν θα σβήσουμε κανένα και καμιά σας από το μαύρο κατάλογο, όπου και να βυσσοδομήσατε, όποιο πόστο και να ανεβήκατε, όποια πιάτσα κι αν σεργιανίσατε, σ’ όποιαν αγορά κι αν ξεπουλήσατε την πατρίδα.

ΟΧΙ! Προδότες! 
Δεν θα δείτε Θεού πρόσωπο.
Δεν θα χαρείτε άσπρη μέρα.
Δεν θα βρείτε πουθενά καταφύγιο και γλυτωμό. 
Δεν θα γελάσει τ’ αχείλι σας.
Δεν θα ξαναπαίξετε με τα παιδιά σας.
Δεν θα γλυκαθείτε με τ’ αγγόνια σας.
Δεν θα υπάρξει για σας επιείκεια.
Σας ξέρουμε όλοι, όλους σας και όλες σας, έναν-έναν και μία-μία.
Έχετε καταγραφεί για πάντα στην πιο μαύρη σελίδα της ιστορίας, αυτής της πανένδοξης και πανέμορφης χώρας, που συνωμοτήσατε να την εξαφανίσετε από το χάρτη της Γης.. 

ΟΧΙ!! Προδότες! 
Δεν θα σας αφήσουμε να πάρετε ανάσα, ποτέ και πουθενά, όσο θα ζείτε..

ΟΧΙ! Προδότες! 
Δεν πρόκειται να μαζευτούμε κρυφά εμείς, ούτε πρόκειται να σας επιτεθούμε ύπουλα, ούτε κλεφτοπόλεμο θα κάνουμε.
Τίποτε απ αυτά που σας δίδαξαν στα υπόγεια σεμινάρια, τίποτε απ αυτά που φοβόσαστε όλη μέρα κι όλη νύχτα, και έχετε χάσει τον ύπνο σας, δεν θα συμβεί.

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ιδιοκτήτες αυτής εδώ της χώρας, ένα ωραίο πρωί, που δεν είναι καθόλου μακριά, θα συντονιστούμε αστραπιαία και αυθόρμητα, όλες και όλοι, δέκα εκατομμύρια νοματαίοι, νοικοκυραίοι, ψυχές και πνεύματα, και θα βγούμε από τα σπίτια μας, με την υπόσχεση στους νεκρούς μας παππούδες και γιαγιάδες, και στα αγέννητα παιδιά του τόπου μας, ότι δεν θα επιστρέψουμε πάλι, αν πρωτύτερα δεν θα έχουμε ξαναπάρει την πατρίδα στα χέρια μας.

ΟΧΙ! Προδότες! 
Δεν θα συμβεί αυτό περίεργα και δύσκολα και εκκωφαντικά. 
Πολύ απλά θα γίνει. 
Έτσι όπως αρπάζεις το χέρι του πορτοφολά στον ηλεκτρικό, που πήγε να σε ξαφρίσει.
Και στον πρώτο επόμενο σταθμό, την ώρα που ανοίγει η πόρτα, τον πετάς στις γραμμές, και φτύνεις στις παλάμες σου.
Πρώτα για να καθαρίσεις από το άγγιγμά του και μετά για να ξαναπιάσεις το φτυάρι, τον γκασμά, την πέννα, το τιμόνι, και το ποτιστήρι…
Να ξαναμπεί μπροστά αυτή η αγαπημένη πατρίδα…
Τόσο απλά και νοικοκυρεμένα θα γίνουν όλα…

ΠΡΟΔΟΤΕΣ!
ΟΧΙ!

πηγή

η διαθήκη ... Χαρίλαος Φλωράκης

«Δεν το ονοματίζω τούτο το χαρτί διαθήκη για το λόγο ότι δεν έχω τίποτα να διαθέσω. Ό,τι βιος είχα το έχω δώσει στο Κόμμα, στο Κόμμα στο ΚΚΕ με τα γνωστά σύμβολά του, την Μαρξιστική – Λενινιστική ιδεολογία του, το πρόγραμμά του και τις αρχές του. Πολιτικά δεν έχω επίσης τίποτα να αφήσω. Ό,τι είχα το έδωσα με τη συγκεκριμένη δράση μου. Να αφήσω πολιτικές ορμήνιες δεν το θεωρώ σοβαρό. Θέλω να επιστρέψω, και να ταφώ στον τόπο που γεννήθηκα στο Παλιοζογλώπι και συγκεκριμένα στον Αηλιά για νάχω αγνάντιο. Ο τάφος να είναι απλός, μόνο να φραχτεί για να μην με ξεχώσουν τα αγρίμια. Δεν θέλω λόγους και στεφάνια. Αυτά να εκφραστούν με βοήθεια στο Κόμμα.»

Σεπτέμβρης 1994

Γεια σας

Χαρίλαος Φλωράκης

ΕΚΘΕΣΗ UNICEF «Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 2013»

Αθήνα, 22 Μαΐου 2013

ΕΚΘΕΣΗ UNICEF «Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 2013»

597.000 τα φτωχά ή κοινωνικά αποκλεισμένα παιδιά στη χώρα μας με 322.000 παιδιά σε σοβαρή υλική αποστέρηση

Εκστρατεία ευαισθητοποίησης και Ραδιομαραθώνιος για τον εμβολιασμό των παιδιών

Η Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF παρουσίασε τη νέα Έκθεση «Η Κατάσταση των Παιδιών στην Ελλάδα 2013» που συντάχθηκε για λογαριασμό της σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αθηνών και περιγράφει την κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα σήμερα, καθώς και μεγάλη εκστρατεία και πρωτοβουλίες για τον εμβολιασμό των παιδιών στην Ελλάδα και τον κόσμο. Την παρουσίαση έκαναν: ο Πρόεδρος της UNICEF κ. Λάμπρος Κανελλόπουλος, ο Γεν. Διευθυντής κ. Ηλίας Λυμπέρης, ο καθηγητής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Δημοσθένης Δασκαλάκης, ο δημοσιογράφος κ. Γιώργος Κουβαράς που συντόνισε την εκδήλωση εκπροσωπώντας την ΕΡΤ, η εθελόντρια της UNICEF κα Φωτεινή Δάρρα και εκπρόσωποι των ιδιωτικών ραδιοσταθμών που στηρίζουν τον Ραδιομαραθώνιο. Τα βασικά σημεία της Έκθεσης «Η κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα 2013» είναι τα εξής: Οι πρόσφατες εξελίξεις στην εφαρμογή των δικαιωμάτων του παιδιού Η υφιστάμενη χρηματοοικονομική κρίση αναγνωρίζεται από την Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Παιδιού ως ανασταλτικός παράγοντας για την εφαρμογή της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (Δ.Σ.Δ.Π.) και για τον λόγο αυτό προτρέπει την Ελλάδα όχι μόνο να διατηρήσει τις κοινωνικές παροχές αλλά να τις επεκτείνει περαιτέρω και πολύ περισσότερο στα παιδιά. Αντίθετα, η τακτική που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια στην κατανομή των δαπανών κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα, δείχνει ότι τα επιδόματα για την κατηγορία οικογένεια/ παιδιά παρέμεναν σχεδόν σταθερά (από 1,68% του Α.Ε.Π. το 2000 στο 1,79% το 2010). Εκφράζεται ανησυχία για την επίπτωση της χρηματοοικονομικής κρίσης στις δημόσιες δαπάνες και για το γεγονός ότι ο τρόπος κατάρτισης και εκτέλεσης του προϋπολογισμού δεν επιτρέπει τον προσδιορισμό των πόρων που διατίθενται για την εφαρμογή της Δ.Σ.Δ.Π., κάτι το οποίο αποτελεί πάγιο αίτημα και της UNICEF. Ένα σημαντικό στοιχείο κρίσιμης σημασίας για την αξιολόγηση εφαρμογής της Δ.Σ.Δ.Π. αποτελεί η έλλειψη συστηματικών και συγκεκριμένων στοιχείων. Παρά τη θεσμοθέτηση τήρησης Εθνικού Μητρώου Παιδικής Προστασίας εκφράζονται προβληματισμοί σχετικά με το εύρος αναφοράς των στοιχείων αυτών, τον τρόπο τήρησής τους, ο οποίος πρέπει να βασίζεται σε δείκτες συμβατούς με τις προβλέψεις της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, την έλλειψη ύπαρξης μιας εθνικής κεντρικής βάσης όπου θα καταγράφονται όλα τα στοιχεία που αφορούν το σύνολο των δικαιωμάτων του παιδιού και ενός οργανωμένου κέντρου τεκμηρίωσης. Το γεγονός ότι η συλλογή στοιχείων και ο συντονισμός των δράσεων πρόνοιας στον τομέα της παιδικής προστασίας έχουν ανατεθεί σε άλλο φορέα, παρότι αποτελούν ζητήματα στο πεδίο των ενδιαφερόντων του Εθνικού Παρατηρητηρίου για τα Δικαιώματα του Παιδιού το οποίο μάλιστα επιχειρήθηκε πρόσφατα να ανασυσταθεί, αφήνουν την εντύπωση ότι η εφαρμογή της Δ.Σ.Δ.Π. και η αξιολόγησή της χαρακτηρίζεται από σύγχυση και πολυδιάσπαση. Για τον παραπάνω λόγο κρίνεται απαραίτητη η λειτουργία ενός κεντρικού ανεξάρτητου φορέα που θα έχει τον πρώτο και μοναδικό λόγο για τη μελέτη, το σχεδιασμό και την αξιολόγηση της εφαρμογής της Δ.Σ.Δ.Π., στις αρμοδιότητες του οποίου θα περιλαμβάνονται η σύνταξη των σχετικών Εκθέσεων και η κατάθεση ενός Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Η παιδική φτώχεια στην Ελλάδα Στην Ελλάδα η παιδική φτώχεια σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του 2011 παρουσιάζει πολύ μικρή αύξηση (0,7 μονάδες), ανέρχεται στο 23,7% ενώ τα φτωχά παιδιά ανέρχονται σε 465.000. Ο δείκτης «φτώχεια ή κοινωνικός αποκλεισμός» για το 2011 αφορούσε 597.000 παιδιά δηλαδή ποσοστό 30,4%, που σημαίνει αύξηση κατά 9,1% από το 2010. Τα παιδιά που διαβιούσαν σε «συνθήκες συσσώρευσης πολλαπλών μειονεξιών», δηλαδή σε νοικοκυριά που χαρακτηρίζονται (1) από φτώχεια (2) και από σοβαρή υλική αποστέρηση (3) και από χαμηλή ένταση εργασίας, το 2011 έφθασαν στο 3,5% και ο αριθμός τους εκτινάχτηκε στα 69.000 παιδιά από 12.000 παιδιά που ήταν το αντίστοιχο μέγεθος το 2010. Η εμμονή της φτώχειας στα παιδιά αυξάνεται τα τελευταία χρόνια. Η αύξηση είναι πλέον ιδιαίτερα αισθητή στις εισοδηματικά φτωχότερες ομάδες και υπολογίζεται στο 21,4% με βάση το 60% του διαθέσιμου εισοδήματος. Το ποσοστό των παιδιών που ζει σε νοικοκυριά στα οποία κανείς δεν εργάζεται έφθανε στο 9,2% το 2011 και έχει αυξηθεί κατά 2,9 ποσοστιαίες μονάδες μεταξύ 2010 και 2011. Συνθήκες διαβίωσης - Κατανάλωση Το 16,4% του συνόλου των ανηλίκων εμφανίζεται να διαβιεί σε νοικοκυριά με «σοβαρή υλική αποστέρηση», ποσοστό που αντιστοιχεί σε 322.000 παιδιά, αριθμός αυξημένος κατά 89.000 άτομα ή ποσοστιαία αύξηση της τάξης του 38,2%, μεταξύ 2010 και 2011. Η αντίστοιχη ποσοστιαία αύξηση μεταξύ 2010 και 2011 για την ηλικιακή ομάδα 6 έως 11 φθάνει το 46,7%. Το 50,8% των νοικοκυριών με παιδιά δηλώνει αδυναμία πληρωμής μια εβδομάδας διακοπών. Το 37,2% δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών, δόσεων πιστωτικών καρτών και δανείων, το 34,5% δηλώνει οικονομική αδυναμία αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών. Τα φτωχότερα νοικοκυριά δαπανούν αναλογικά υψηλότερο ποσοστό των συνολικών τους δαπανών για παιδικά είδη ένδυσης, ωστόσο αυτή η κατανομή των δαπανών αναγκάζει τα φτωχότερα στρώματα να περιορίσουν άλλες ανάγκες των παιδιών που σχετίζονται με την εκπαιδευτική διαδικασία. Παιδιά μετανάστες Το 2011 χορηγήθηκαν συνολικά 549.604 άδειες παραμονής σε μετανάστες στην Ελλάδα, το 21% των περιπτώσεων αυτών (115.319 άτομα) αφορούσαν ανηλίκους κάτω των 14 ετών, με το 84,5% των παιδιών αυτών να προέρχονται από την Αλβανία. Τα τελευταία χρόνια άρχισε να αυξάνεται ένα μεταναστευτικό ρεύμα από την Ελλάδα προς το εξωτερικό. Από το 2008 έχουν μεταναστεύσει από τη χώρα 357.820 άτομα, από τα οποία 52.299 είναι έως 19 ετών και 36.466 έως 14 ετών, δηλαδή το 14,6% και το 10,2% αντίστοιχα. Το 2011 υπολογίζονται περίπου σε 29.000 τα άτομα έως 19 χρονών και 21.000 τα παιδιά έως 14 χρονών που μετανάστευσαν προς και από την Ελλάδα, με τα πολύ μικρά παιδιά έως 4 ετών να αποτελούν το ένα τρίτο του συνόλου. Οι συλληφθέντες ανήλικοι για παράνομη είσοδο και παραμονή στην Ελλάδα από το 2006 έως στο 2012 ανέρχονται σε 83.487, αριθμός που αναλογεί στο 10,6% του συνόλου των συλληφθέντων παρανόμων μεταναστών. Οι αιτήσεις ασύλου των ανηλίκων εμφανίζουν σημαντική μείωση από το 2008 και ανέρχονταν για το 2012 σε 510. Το δικαίωμα των παιδιών στην ιθαγένεια Η κατοχή ιθαγένειας αποτελεί κρίσιμο δικαίωμα για το παιδί, καθώς είναι προαπαιτούμενο για την άσκηση άλλων δικαιωμάτων ή για την απολαβή διαφόρων ευνοϊκών μέτρων, τόσο πριν όσο και μετά την ενηλικίωσή του. Η κρίση ως αντισυνταγματικού του Ν. 3838/2010, ο οποίος παρείχε τη δυνατότητα σε πολλά παιδιά που σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να ήταν ανιθαγενή να αποκτήσουν ιθαγένεια, και η αναμενόμενη τροποποίηση στον Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας, έχει ως αποτέλεσμα να εκφράζονται προβληματισμοί σχετικά με την πραγμάτωση του αναφερόμενου δικαιώματος. Ασφάλεια - Προστασία και Παραβατικότητα ανηλίκων Τα παιδιά στην Ελλάδα εμφανίζονται περισσότερο εκτεθειμένα σε κινδύνους από ατυχήματα από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Ο δείκτης θνησιμότητας από ατυχήματα που σχετίζονται με μεταφορές - μετακινήσεις για το 2010 στις ηλικίες 15-19 ετών ανερχόταν σε 17,8 ενώ ο μέσος όρος των χωρών της Ε.Ε. είναι 9,2. Η παραβατικότητα των ανηλίκων έχει αυξηθεί εντυπωσιακά κυρίως μεταξύ των ετών 2010 και 2011 κατά 53,4%, ενώ στους δράστες ηλικίας 9-13 ετών η αύξηση φθάνει το 58%. Οι περισσότεροι ανήλικοι παραβάτες είναι αγόρια (87,1%), ενώ τα 2/3 είναι ημεδαποί. Οι δράσεις τους, δε, αφορούν σε ποσοστό 72,2% κλοπές ή συναυτουργία σε αυτές. Περισσότερα καταγεγραμμένα περιστατικά παραβατικότητας ανηλίκων εντοπίζονται στην περιφέρεια παρά στα μεγάλα αστικά κέντρα. Το δικαίωμα των παιδιών στην ανάπτυξη Στο δικαίωμα του παιδιού στην ανάπτυξη, ως φαινόμενο, θεωρείται ότι αναφέρονται όλα τα δικαιώματα που του παρέχουν τα εφόδια ώστε να φτάσει στην ενηλικότητα έχοντας τα μέγιστα δυνατά πλεονεκτήματα. Πρόκειται, δηλαδή, για τα δικαιώματα που τονίζουν την αναπτυξιακή προοπτική του παιδιού, κυριότερα από τα οποία θεωρούνται η εκπαίδευση και η κατάρτιση των οποίων τα αποτελέσματα εκφράζονται με τη δυνατότητα εξεύρεσης εργασίας. Το αυξανόμενο τα τελευταία έτη ποσοστό ατόμων που έχουν ολοκληρώσει την δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση, δε συνοδεύεται από την ομαλή μετάβασή τους στην αγορά εργασίας. Ο χρόνος μετάβασης από την εκπαίδευση στην αγορά εργασίας, καθώς και τα ποσοστά απασχόλησης των ατόμων που έχουν ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια/ μεταδευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση, παρουσιάζουν σημαντική απόκλιση σε σχέση με τις χώρες της Ε.Ε. Αξιοσημείωτα είναι τα υψηλά ποσοστά ανεργίας των νέων ηλικίας 15 έως 24 ετών (55,3% το 2012 και 64,2% τον Φεβρουάριο του 2013) και τα ακόμη υψηλότερα ποσοστά των παιδιών ηλικίας 15 έως 18 ετών (61,3% το 2012). Οι άνεργοι της ηλικιακής κατηγορίας 15 έως 18 ετών αυξήθηκαν κατά 73,2% (αύξηση κατά 35,1 ποσοστιαίες μονάδες). Σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι οι απασχολούμενοι της αναφερόμενης ηλικιακής κατηγορίας από το 2011 και μετά αριθμητικά είναι λιγότεροι σε σχέση με τους ανέργους, ενώ ο αριθμός τους μειώθηκε από 21.641 άτομα το 2007 σε 8.430 το 2012, δηλαδή σημειώθηκε μείωση κατά 61%. Τα στοιχεία σχετικά με την ανεργία και τον αριθμό των απασχολούμενων ατόμων και των δύο ηλικιακών κατηγοριών (15-18 και 15-24 ετών), σε συνδυασμό με τα μειωμένα και μικρότερα από αυτά του μέσου όρου των χωρών της Ε.Ε. ποσοστά πρόωρης αποχώρησης από την εκπαίδευση και την κατάρτιση των νέων ηλικίας 15 έως 24 ετών (11,4% το 2012 από 15,5% το 2006 έναντι 15,5% και 12,8% της Ε.Ε. αντίστοιχα), δείχνουν ότι οι περιορισμένες προοπτικές ένταξης στην αγορά εργασίας κάνουν πιο ελκυστική την παραμονή στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η υγεία των παιδιών Το ποσοστό των νοικοκυριών με παιδιά κάτω από το όριο φτώχειας που δήλωνε αδυναμία για διατροφή που να περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κρέας, ψάρι, κοτόπουλο ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας ανέρχεται σε 44,3% για το 2011, από 21,6% το 2010. Τα νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά που δηλώνουν οικονομική αδυναμία για ικανοποιητική θέρμανση έχουν αυξηθεί από 14,8% το 2010 σε 19,3% το 2011 και τα φτωχά νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά από 37,1% σε 39,7% τα αντίστοιχα έτη. Το 25,4% των νοικοκυριών με παιδιά στην Ελλάδα είναι εκτεθειμένα σε περιβαλλοντικά προβλήματα, ρύπανση, μόλυνση κ.λπ., στην περιοχή διαμονής τους, κατατάσσοντας την Ελλάδα στη δεύτερη θέση στην Ε.Ε., δηλαδή αρκετά υψηλότερα από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (15%). Οι δαπάνες για την υγεία μειώθηκαν στο 6% του ΑΕΠ για το 2011 από το 7,4% το 2009, ενώ για τις νοσοκομειακές υπηρεσίες από το 3,6% σε 3% αντιστοίχως. Οι περιορισμοί αυτοί είναι δυνατό να επηρεάσουν ιδιαίτερα τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, εφόσον το 10,1%, για το 2011, δηλώνουν οικονομική αδυναμία για την κάλυψη ιατρικών εξετάσεων. ΤΡΙΤΗ 28 ΜΑΪΟΥ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΡΑΔΙΟΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ Η UNICEF υλοποιεί ένα πρόγραμμα εμβολιασμών των παιδιών ευπαθών κοινωνικών ομάδων στη χώρα μας σε συνεργασία με την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας και την υποστήριξη του Υπουργείου Υγείας. Παράλληλα, υποστηρίζει ενεργά την παγκόσμια εκστρατεία της UNICEF για τον εμβολιασμό όσο το δυνατόν περισσότερων παιδιών στις φτωχότερες χώρες κατά των ασθενειών που απειλούν τη ζωή και το μέλλον τους. Την Τρίτη 28 Μαΐου 2013, διοργανώνεται ο μεγάλος ετήσιος Ραδιομαραθώνιος της UNICEF με την Ελληνική Ραδιοφωνία η οποία συμμετέχει με όλα τα προγράμματά της και την υποστήριξη όλων των μεγάλων ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθμών. Η UNICEF προσκαλεί όλους τους ραδιοσταθμούς να συμμετάσχουν στο Ραδιομαραθώνιο της Τρίτης 28 Μαΐου, που θα διαρκέσει από τις 7 το πρωί έως τις 9 το βράδυ. Το κοινό μπορεί να συμμετάσχει και να στηρίξει την εκστρατεία καλώντας: Το τηλέφωνο προσφορών: 21-21-21-1090 - που θα ισχύει μόνο την ημέρα του Μαραθώνιου Τρίτη 28 Μαΐου - Δωρεές με SMS: στείλτε μήνυμα με τη λέξη ΠΑΙΔΙ στο 54234 (χρέωση €1,23 με το ΦΠΑ) - ισχύει από Πέμπτη 23 Μαΐου έως και Παρασκευή 31 Μαΐου - Από σταθερό ΟΤΕ: Καλέστε 901 11 17 17 17 (αυτόματη χρέωση €3,67 με το ΦΠΑ) ανά κλήση και μέσω INTERNET: στο www.unicef.gr

Δωρεές γίνονται επίσης στους παρακάτω αριθμούς λογαριασμών στις ΤΡΑΠΕΖΕΣ: ΕΘΝΙΚΗ: 169/480023-04 ΠΕΙΡΑΙΩΣ - ΑΤΕ: 017 04 004050-22 EMPORIKI BANK: 031/66360008 ΠΕΙΡΑΙΩΣ: 5049-001837-211 ALPHA BANK: 115 002002 022472 EUROBANK: 026-0102-13-0200612226 ATTICA BANK: 069/54799691 ΚΥΠΡΟΥ: 0000 1216 3468 GENIKI BANK: 3603003908-9 CITIBANK: 50 67 17493 MILLENNIUM BANK: 51 98 37 MARFIN EGNATIA BANK: 0127787-40/0 HSBC: 002-066694-130 PROBANK: 296431012017 ΝΕΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ: 101-03-0006583 Επίσης σε όλα τα μηχανήματα αυτόματων συναλλαγών (ΑΤΜ) της ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ Περισσότερες πληροφορίες: Την πλήρη έκθεση και όλα τα σχετικά στοιχεία για τον εμβολιασμό των παιδιών και το Ραδιομαραθώνιο μπορείτε να τα βρείτε στην ιστοσελίδα της UNICEF www.unicef.gr:

Όσο υπάρχουν παιδιά που πεινούν, Θεός δεν υπάρχει.

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΟΠΛΙΣΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΑΤΩΝ ΤΟΥ "ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΧΡΥΣΟΥ" ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΟΠΛΙΣΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΑΤΩΝ ΤΟΥ "ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΧΡΥΣΟΥ" ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ.
Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.


"Επίσης, οι φράουλες στην Ηλεία, ο «κόκκινος χρυσός» της Μανωλάδας και της Βάρδας, κρύβει ανθρώπους πρωτοπόρους και αναπτύχθηκε εκτατικά. Υπήρξαν ειδικές καλλιεργητικές πρακτικές, αλλά οργανώθηκαν συλλογικά και οι παραγωγοί. Επενδύθηκαν μεν χρήματα, αλλά οργανώθηκαν και οι παραγωγοί σε ομάδα."

" Γ. Παπανδρέου  -  ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

                                                                                                         Αθήνα, 31 Μαρτίου 2011"

http://www.primeminister.gov.gr/2011/03/31/4876

Φίλες και φίλοι, εντυπωσιάστηκα και εγώ σήμερα και ένιωσα χαρά, θα έλεγα ακόμα και συγκίνηση, γιατί όπως είπε και ο Υπουργός, ο Κώστας Σκανδαλίδης, εδώ υπάρχει πραγματικά ένα δυναμικό ανθρώπων, που όχι μόνο πασχίζουν, όχι μόνο αγαπάνε τη δουλειά τους, αλλά και αναδεικνύουν το τι μπορούμε να κάνουμε.

Γιατί όλους αυτούς τους μήνες, θα έλεγα εδώ και πολλά χρόνια, αλλά ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, δημιουργείται ένα κλίμα απαισιοδοξίας: «η Ελλάδα δεν μπορεί, δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε, καταστρέφεται η χώρα μας…».

Κατ’ αρχήν, καταφέραμε και δεν χρεοκοπήσαμε, με τις προσπάθειες του Ελληνικού λαού. Αλλά εσείς δείχνετε και το τι μπορεί να υπάρξει στην Ελλάδα, με την καινοτομία σας, με την προσπάθειά σας και με τις επιτυχίες σας – πράγματι, με τις επιτυχίες σας.

Δεν είναι απαισιόδοξα  τα πράγματα στη χώρα μας. Εσείς φέρνετε την αισιοδοξία, με τη δουλειά σας, το κέφι σας, την καινοτομία σας, τη σκέψη σας και την προσπάθειά σας.

Σας συγχαίρω, λοιπόν, γιατί εσείς είστε που δημιουργείτε τη νέα ταυτότητα της χώρας μας, αυτήν που χρειαζόμασταν και που ξέρουμε ότι μπορούμε να την έχουμε.

Μια νέα ταυτότητα, που ανοίγει νέους ορίζοντες δημιουργικότητας, που επενδύει στην ποιότητα, σ’ έναν παραδοσιακό κλάδο, συνδεδεμένο με την ιστορία και την παράδοσή μας, τον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα. Με Συνεταιρισμούς και εταιρείες, που μπορούν και καινοτομούν και που πολλές φορές πέτυχαν και πετυχαίνουν, όχι πάντα με τη βοήθεια – αν και υπάρχει και αυτή – του κράτους. Γιατί φαίνεται ότι, ενώ υπάρχει και εκεί βοήθεια από το κράτος, πολλές φορές, οι περισσότεροι πολίτες αισθάνονται το κράτος, όχι ως σύμμαχο ή ως υποστηρικτή, αλλά ως εμπόδιο.

Άρα, λοιπόν, ακόμα και με εμπόδιο το κράτος πολλές φορές, εσείς τα καταφέρνετε. Και βεβαίως, το επίκεντρο της πρωτοφανούς κρίσης που ζούμε, είναι ένα κράτος, όχι της ανάπτυξης, αλλά της υπανάπτυξης. Ένα κράτος εξάρτησης και όχι ανάδειξης των δικών μας δυνατοτήτων και συγκριτικών πλεονεκτημάτων.

Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην κακοδιαχείριση του πλούτου μας, του δημόσιου χρήματος, αλλά και γενικότερα της περιουσίας μας, σε στρεβλώσεις και του κράτους, και της αγοράς, που διαμόρφωσαν τελικά ένα σαθρό μοντέλο ανάπτυξης. Τι σημαίνει ένα σαθρό μοντέλο ανάπτυξης; Για μας, σημαίνει μία Ελλάδα που, τελικά, αντί να παράγει και να εξάγει, για πάρα πολλά χρόνια, απλώς έκανε εισαγωγές, καταναλώνοντας ξένα προϊόντα.

Επαναπαυθήκαμε, επίσης, στην ευκολία των επιδοτήσεων, των δανεικών χρημάτων, τα οποία, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν επενδύθηκαν εκεί όπου θα έπρεπε, παραγωγικά, αλλά σπαταλήθηκαν, σίγουρα στο δημόσιο, πολλές φορές, όμως, και στον ιδιωτικό τομέα. Αδιαφάνεια και διαφθορά – αυτά πληρώνει σήμερα ο Έλληνας και η Ελληνίδα.

Και οι συνέπειες αυτής  της πορείας δεν ήταν μόνο καταστροφικές  για την οικονομία, αλλά δημιούργησαν κρίση και στους θεσμούς της κοινωνίας μας, μια κρίση αξιών.

Αυτό το μοντέλο, το εισαγωγικό, αν θέλετε, το καταναλωτικό και μη παραγωγικό, υπονόμευσε τελικά και τη δημιουργικότητα του Έλληνα, την έβαλε σε λήθαργο, σε εξάρτηση και αχρήστευσε τις παραγωγικές μας δυνάμεις και δομές – μας κοίμισε. Και φυσικά, έπνιξε και τη χώρα στα χρέη, με αποτέλεσμα την εξάρτησή μας από δάνειες δυνάμεις.

Είναι κρίμα για μια  χώρα όπως η Ελλάδα, με τόσες πολλές δυνατότητες, πράγμα που αποδεικνύετε εσείς, με φυσικά πλεονεκτήματα, με άρτια καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό, να μην μπορεί να εκμεταλλεύεται όλες αυτές τις δυνατότητες, και με το παραπάνω. Έτσι, χάθηκε η αξιοπιστία της χώρας μας.

Λέω πολλές φορές ότι, το μεγαλύτερο έλλειμμα που είχαμε, δεν ήταν το οικονομικό, αλλά το έλλειμμα αξιοπιστίας. Δεν μας πίστευαν. Μα το ίδιο δεν συνέβαινε και με τα προϊόντα μας; Το είπε κάποιος στο προηγούμενο εργαστήριο, στο οποίο παραβρέθηκα – έλεγε το όνομα «Καλαμάτα».

Μα το όνομα «Καλαμάτα», είναι η αξιοπιστία. Είναι το κύρος. Αν το χάσουμε αυτό, πώς θα πουλήσουμε το προϊόν μας; Ποιος θα αγοράσει το ελληνικό προϊόν, εάν δεν προστατεύσουμε αυτή την αξιοπιστία, αυτό το κύρος; Βεβαίως, δεν προστατεύεται με λόγια, προστατεύεται με πράξεις.

Όπως έγινε και με άλλους, ελπιδοφόρους τομείς της οικονομίας μας, αφήσαμε και τον αγροτικό τομέα, σε μεγάλο βαθμό, στην τύχη του. Πολλοί στηρίχθηκαν αποκλειστικά σε επιδοτήσεις. Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι και αυτές είναι απαραίτητες, όχι όμως και να υποκαταστήσουν την υγιή επιχειρηματικότητα. Και έτσι, αναπτύξαμε μια κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, που δεν είχε μέλλον.

Αγροτικοί Συνεταιρισμοί: δυστυχώς, και αυτοί «μολύνθηκαν», αν θέλετε, με το μικρόβιο ενός πολιτικού συστήματος, το οποίο, αυτή τη στιγμή, κάνουμε προσπάθεια να αλλάξουμε. Έγινε ένας φορέας πελατειακός, αντί να είναι ένας συλλογικός φορέας, εταίρων που συνεργάζονται μεταξύ τους. Ήταν ένας αγώνας, «ποιον θα βάλουμε, ποιον θα στηρίξουμε, άντε να βοηθήσουμε λίγο εδώ, άντε να μπούμε στον παραγοντισμό της πολιτικής» και, βεβαίως, και εκεί υπήρξε κακοδιαχείριση και σπατάλη. Δεν λέω παντού, αλλά δυστυχώς είναι ο κανόνας.

Αυτό το μοντέλο αδίκησε τη χώρα μας, αδίκησε τις δυνατότητές μας, αδίκησε τις παραγωγικές δυνάμεις. Γι‘ αυτό, εδώ και 18 μήνες τώρα, λέμε ότι γυρίζουμε οριστικά σελίδα, χτίζουμε πάλι και χτίζουμε κάτι διαφορετικό. Το να γκρεμίσεις είναι εύκολο, γίνεται και σε μια μέρα. Το να χτίσεις ή να ξαναχτίσεις, όμως, θέλει κόπο, χρόνο και συλλογική δουλειά.

Και αυτό κάνουμε, για μια πατρίδα εξωστρεφή και παραγωγική. Για να στηριζόμαστε στα δικά μας πόδια, στις δικές μας δυνάμεις, χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς έξωθεν επιβουλές και επιτηρήσεις. Για να μπορούμε να είμαστε εμείς κυρίαρχοι του εαυτού μας.

Υπάρχει δυνατότητα για  την ελληνική γεωργία, για την  ελληνική κτηνοτροφία; Ξέρω, γιατί κι εγώ γυρνάω ανά την Ελλάδα, ότι πολλές φορές ακόμα και οι νέοι άνθρωποι αισθάνονται ένα φόβο. Υπάρχει προοπτική γι’ αυτό τον τομέα, λοιπόν, ή μήπως πρέπει να τον εγκαταλείψουμε;

Εσείς, το δικό σας παράδειγμα, νομίζω ότι αποδεικνύει ακριβώς ότι μπορούμε και, μάλιστα, μπορούμε και πολύ καλά. Υπάρχει αυτός ο άλλος δρόμος. Είναι θέμα και απόφασης, και βούλησης και, βεβαίως, και σωστής οργάνωσης. Εσείς έχετε δείξει ότι μπορούμε, όμως, όπως είδα και με τον Συνεταιρισμό του Βελβεντού, με την κοινοπραξία που δημιούργησαν εκεί.

Θα στραφούμε στην ποιότητα, όχι στην ποσότητα, που  δεν μπορούμε να έχουμε ως χώρα, για πολλούς λόγους. Μιλάω για τα σπαράγγια του Αγροτικού Συνεταιρισμού «Αχελώος», που στο σύνολό τους σχεδόν εξάγονται στη Γερμανία. Μιλάω για τον Αγροτικό Συνεταιρισμό στη Λέσβο, που έχει κατακτήσει με την ποιότητά του την αγορά της Κίνας. Ή για τον Πτηνοτροφικό Συνεταιρισμό της Πίνδου, που εξάγει προϊόντα σε όλα τα Βαλκάνια. Όπως και για τα σαλιγκάρια, που άκουσα προηγουμένως.

Το καρπούζι, το πιο  πρώιμο υπαίθριο καρπούζι της Ευρώπης, στην περιοχή της Τριφυλίας, μια δουλειά συστηματική 25 ετών και με συνεργασία επιστημονική, με καινοτομία και σκληρή εργασία και, βεβαίως, και με τη βοήθεια του κράτους.

Επίσης, οι φράουλες στην Ηλεία, ο «κόκκινος χρυσός» της Μανωλάδας και της Βάρδας, κρύβει ανθρώπους πρωτοπόρους και αναπτύχθηκε εκτατικά. Υπήρξαν ειδικές καλλιεργητικές πρακτικές, αλλά οργανώθηκαν συλλογικά και οι παραγωγοί. Επενδύθηκαν μεν χρήματα, αλλά οργανώθηκαν και οι παραγωγοί σε ομάδα.

Ή για την αντιμετώπιση επιβλαβών ασθενειών και εντόμων, που έγινε πριν από δύο χρόνια μία μεγάλη προσπάθεια. Μελέτη και καταγραφή φυσικών εχθρών, ώστε να αντιμετωπιστούν χωρίς φυτοφάρμακα και χωρίς έξοδα για τους αγρότες. Και αυτό επεκτάθηκε σε πολλές περιοχές της χώρας μας, για να προστατευθεί ένα προϊόν. Καινοτομία και εδώ. Μεσαίου μεγέθους θερμοκήπια, υψηλής τεχνολογίας, με υδροπονικά συστήματα καλλιέργειας.

Ελεγχόμενο ατμοσφαιρικό περιβάλλον, έτσι ώστε να αποφευχθούν επιβλαβείς μολύνσεις, να αξιοποιηθεί το βρόχινο νερό, να υπάρχει αυτοματισμός και να υπάρχουν και οι ανώτερες δυνατές στρεμματικές αποδόσεις για καλύτερο εισόδημα, αλλά και για την προστασία του περιβάλλοντος, την αειφορία και την ποιότητα.

Αυτά είναι που δείχνουν την καινοτομία, τη δυνατότητα και την προσπάθεια που γίνεται. Από τα Τρίκαλα, για παράδειγμα, είδα τον κτηνοτρόφο, τον Δήμο – είναι εδώ – για τον οποίο είπα ότι «φυλάει Θερμοπύλες», διότι κρατά ένα ζωικό κεφάλαιο, με ελληνικές φυλές, που είναι ένα πολύ βασικό στοιχείο για να μπορούμε να έχουμε τη δική μας ταυτότητα, ο οποίος δίνει και αυτός τη μάχη του, σε αυτή την εθνική προσπάθεια.

Καινοτομία, που θα έπρεπε να είναι – και το είπε κάποιος στο εργαστήρι, προηγουμένως – αυτονόητη. Όπως είναι καινοτομία, όχι μόνο τεχνολογική, αλλά και οργανωτική, και το γεγονός ότι κάποιοι Συνεταιρισμοί στη Δυτική Μακεδονία βρέθηκαν μεταξύ τους και έκαναν μια κοινοπραξία, για να μπορούν να προωθήσουν καλύτερα, με καλό marketing, τα προϊόντα τους στη Ρωσία και αλλού. Και τα κατάφεραν.

Αυτή είναι μια καινοτομία, που θα έπρεπε όμως να είναι αυτονόητη. Είναι μια επανάσταση, όπως λέμε, του αυτονόητου. Η καινοτομία στην Καλαμάτα, με τα «smart phones», τα κινητά τηλέφωνα. Ο αγρότης, ο παραγωγός, πάει στο χωράφι, στην ελιά, παρακολουθεί και βάζει όλα τα δεδομένα, με έναν απλό τρόπο πια, για να μπορεί να παρακολουθείται η παραγωγή και οι ασθένειες, με αυτόματο τρόπο.

Όλα αυτά δείχνουν ότι  μπορούμε. Εσείς το αποδεικνύετε. Και πιστεύω βαθιά, ότι η Ελλάδα είναι μια τυχερή χώρα. Έχει έδαφος πλούσιο, έχει βιοποικιλότητα απίστευτη, έχει περιβαλλοντικούς και φυσικούς πόρους αναρίθμητους, που σήμερα πια, στη συγκυρία όπου είμαστε παγκοσμίως, είναι καθοριστικής σημασίας.

Βλέπουμε τι γίνεται, παραδείγματος χάρη, στην Ιαπωνία. Το θέμα του περιβάλλοντος γίνεται όλο και πιο σημαντικό για τη διατροφή, την υγεία, τα προϊόντα μας και την ταυτότητά τους – και όχι μόνο στο διατροφικό τομέα. Έχουμε πλούτο σε παράδοση, σε ποικιλία και, βεβαίως, μπορούμε να θαυματουργήσουμε, εσείς το έχετε αποδείξει.

Από την πλευρά μας, ως κράτος, έχουμε δύο πράγματα που πρέπει να κάνουμε. Πρώτα απ’ όλα, να σας απελευθερώσουμε από απίστευτες – πολλές φορές – γραφειοκρατικές διαδικασίες, πολυνομίες και συναρμοδιότητες, που δημιουργούν εμπόδια. Και δεύτερον, να σας στηρίξουμε με απλούς, αλλά αποτελεσματικούς τρόπους.

Κατ’ αρχήν, πρέπει να δούμε πώς θα διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο, το οποίο θα συμβάλλει – και έχει μιλήσει πολλές φορές γι’ αυτό ο δικός σας Υπουργός, ο Κώστας Σκανδαλίδης – σε μια ταυτότητα ελληνική, αξιοποιώντας τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και δημιουργώντας ποιότητα και αξία, μέσα από την πιστοποίηση και την ιχνηλασιμότητα.

Αξιοποιώντας την παράδοσή μας, του πολιτισμού αλλά και της γνώσης, στον τομέα της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Συνδυάζοντας την παράδοση, ως πρώτη ύλη – γιατί η παράδοσή μας, είναι και αυτή μια πρώτη ύλη του προϊόντος – με τη σύγχρονη τεχνολογία, ώστε να την αφομοιώσουμε και να την αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Άρα, λοιπόν, συνδυάζοντας την ιστορία μας με τη σύγχρονη τεχνολογία, που σημαίνει και καινοτομία, και συλλογικότητα της δουλειάς μας, ώστε να μπορούμε να κάνουμε σε κάθε Περιφέρεια το καλάθι των προϊόντων, με την ιδιαίτερη ταυτότητα της υψηλής ποιότητας και των διεθνών προδιαγραφών.

Η μεταρρύθμιση στον αγροτικό χώρο είναι εξίσου μεγάλη, με αυτήν που κάνουμε στην οικονομία γενικότερα, στο κράτος, στα σχολεία μας, στα Πανεπιστήμιά μας και στο χώρο της υγείας. Είναι όμως καθοριστική και για να μπορέσουμε να μειώσουμε – και ήδη το κάνουμε – ακόμα και να μηδενίσουμε, το εμπορικό μας έλλειμμα.

Να υπάρξει αποκατάσταση της δημοσιονομικής ισορροπίας, όπως και στον τομέα του τουρισμού ή του αγροτουρισμού, και να διαμορφώσουμε ένα πεδίο που παράγει θέσεις εργασίας, δουλειές για τον κόσμο και, βεβαίως, να γινόμαστε όλο και περισσότερο εξαγωγική χώρα. Και εδώ, πράγματι, μέσα από τις δικές σας προσπάθειες, είδα ότι εσείς το έχετε πετύχει αυτό. Έχετε ανοίξει αυτό το δρόμο, αποτελεσματικά.

Υπάρχουν πολλές δυνατότητες. Για παράδειγμα, η συμβολαϊκή γεωργία και κτηνοτροφία, πιστεύω ότι θα είναι όλο και περισσότερο επίκαιρη και θα υπάρξουν δυνατότητες σε αυτό τον τομέα. Έχοντας τακτικές επαφές – όπως βλέπετε – με πολλούς ηγέτες ανά τον κόσμο, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και αλλού, βλέπω τη μεγάλη αγωνία πολλών χωρών για τη λεγόμενη «διατροφική ασφάλεια».

Η διατροφική ασφάλεια είναι κρίσιμο μέγεθος, πρώτα απ’ όλα, για μας τους ίδιους και, δεύτερον, για πολλές άλλες χώρες που προσβλέπουν στην Ελλάδα και θέλουν να έρθουν εδώ – από τον αραβικό κόσμο, από τη Ρωσία και από άλλες περιοχές – για συμβολαϊκή γεωργία, ώστε να μπορούν να διασφαλίσουν για πολλά χρόνια τη σιγουριά της διατροφής τους και, μάλιστα, της υγιεινής διατροφής.

Εμείς πρέπει να σας ενισχύσουμε, επίσης – και ειπώθηκε προηγουμένως – με εκπαίδευση και γνώση. Είναι απαράδεκτο στη χώρα μας να μην έχουμε, ουσιαστικά, Γεωργικές Σχολές. Υπάρχει μια πρότυπη και καλή Σχολή, η Αμερικανική Γεωργική Σχολή στην Θεσσαλονίκη. Στην Ήπειρο, επίσης, υπάρχει όντως μια μικρή Σχολή για τους κτηνοτρόφους. Ουσιαστικά, όμως, δεν έχουμε Σχολές για γεωργούς και κτηνοτρόφους.

Βέβαια, βγάζουμε κτηνιάτρους και γεωπόνους, αλλά αυτοί δεν είναι καλλιεργητές, δεν είναι κτηνοτρόφοι, δεν είναι εκείνοι που θα δουν το σύνολο, από την παραγωγή μέχρι το marketing, τη μεταποίηση, τη συλλογική λειτουργία, τις προδιαγραφές και την εποπτεία.

Άρα, λοιπόν, η εκπαίδευση, για μας, είναι πάρα πολύ σημαντικό στοιχείο και θα δώσουμε βάρος σε αυτό. Και εκπαίδευση, σημαίνει βεβαίως να κάνουμε επαγγελματία τον αγρότη και τον κτηνοτρόφο, αλλά δεν σημαίνει μόνον αυτό. Σημαίνει αυτό που κάνουμε και σήμερα, αλλά με συνεχή τρόπο, με την ανταλλαγή γνώσης και με καλές πρακτικές, ώστε να μάθουμε ο ένας από τον άλλο.

Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό που μας έλεγε προηγουμένως ο παραγωγός τομάτας, από τον Συνεταιρισμό στο Λασίθι. Μας μιλούσε νωρίτερα γι’ αυτό το θέμα και τον άκουσα πολλές φορές να λέει: «ξεκινήσαμε, αλλά δεν είχαμε γνώσεις, δεν ξέραμε αυτό, δεν ξέραμε το άλλο». Πάλι καλά που πετύχανε! Με επιμονή, με υπομονή και με προσπάθειες.

Γι’ αυτές τις βασικές γνώσεις, η Πολιτεία πρέπει να συμβάλει και να σας βοηθήσει. Μπορείτε, ενδεχομένως, να αναλάβετε εσείς αυτές τις Σχολές και να σας στηρίξουμε, βεβαίως, κι εμείς.

Επιπλέον, πρέπει να δούμε την ψηφιακή εκπαίδευση, όπως κάνουμε τώρα με τα σχολεία. Σήμερα, στα σχολεία, στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο, ο νέος και η νέα μπορούν να μπουν στο Διαδίκτυο και να παρακολουθήσουν ακόμα και μαθήματα. Έτσι, «σπάμε» σιγά – σιγά το φροντιστήριο. Για να έχουν στήριξη τα παιδιά, όπου κι αν βρίσκονται, σε όποια γειτονιά, σε όποιο χωριό και από όποια κοινωνική τάξη κι αν προέρχονται. Χθες, για παράδειγμα, έμαθα ότι μέσα σε μία ημέρα, μπήκαν στην ιστοσελίδα του Ψηφιακού Σχολείου 150.000 άτομα.

Έτσι πρέπει να στηρίξουμε και τον γεωργό, και τον κτηνοτρόφο. Όπως επίσης, πρέπει να διαμορφώσουμε και μια άλλη καταναλωτική συνείδηση μέσα από τα σχολεία. Όπως κάνουν και σε άλλες χώρες – και μας το έδειξε ένας από τους παρουσιαστές στο Εργαστήρι στη Βαρκελώνη, πώς περνάνε μέσα από τα σχολεία την καταναλωτική συνείδηση, αλλά και την αίσθηση της περηφάνιας για το δικό τους, ισπανικό προϊόν.

Το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Γίνεται τώρα ένα πρόγραμμα, μέσα από το οποίο τα σχολεία μας, σιγά – σιγά, θα μπορούν να παίρνουν πληροφορίες από τον αγροτικό χώρο κάθε περιοχής και να μαθαίνουν στα παιδιά της περιοχής, αλλά και των πόλεων, τι σημαίνει γεωργία, τι σημαίνει ελληνικό προϊόν, τι σημαίνει υγιές ελληνικό προϊόν και διατροφή.

Και όλα αυτά, να καταλήξουν – επίσης με την εκπαίδευση – σε Γεωργικές Σχολές, ώστε να δημιουργείται ένα «πράσινο» πιστοποιητικό. Δηλαδή, να έχει ο καθένας ένα πιστοποιητικό για τις γνώσεις που διαθέτει και, παράλληλα, να κατοχυρώσουμε στην ελληνική γεωργία τη δική μας εθνική περιουσία, σε σπόρους, φυλές και φυτώρια.

Τα παραδείγματα που ανέφερα, βεβαίως, είναι ενδεικτικά. Υπάρχουν πολλά ακόμα και αυτό, νομίζω, είναι ένα πολύ θετικό μήνυμα. Έχουμε όμως κι άλλα τα οποία πρέπει να κάνουμε, όπως είναι η αναδιοργάνωση του συνεταιριστικού τομέα.

Ήδη, προωθείται το νομοσχέδιο για τις μεγάλες αλλαγές και σε αυτό τον τομέα. Αναμόρφωση των Αγροτικών Συνεταιρισμών, ώστε να είναι υγιείς οικονομικά, αποτελεσματικοί και να μπορούν να στηρίξουν ουσιαστικά την παραγωγή, τον παραγωγό και, βεβαίως, τα ελληνικά προϊόντα και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Να σπάσουν τις πελατειακές σχέσεις ή και τις «Ενώσεις – σφραγίδες».

Ψηφίστηκε χθες το νομοσχέδιο για τη θεσμοθέτηση του Ενιαίου Μητρώου Εμπόρων Αγροτικών Προϊόντων. Για να προστατευθεί και ο αγρότης, αλλά και η τιμή του προϊόντος και, βεβαίως, ο καταναλωτής. Γιατί κι εγώ άκουσα πολλούς, στο προηγούμενο Εργαστήρι, να λένε: «δεν ξέραμε πού πήγαιναν τα προϊόντα μας, κάπου τα δίναμε, αλλά πώς τα αξιοποιούσαν, πού πήγαιναν και πώς τα προέβαλαν, δεν ξέραμε».

Το φθινόπωρο, στοχεύουμε να ξεκινήσουμε μια διαδικασία κωδικοποίησης και απλοποίησης του συνόλου της γεωργικής νομοθεσίας, επιτέλους, ώστε να είναι ένα ενιαίο κείμενο, κατανοητό, εύληπτο, χωρίς αντιφάσεις και ταλαιπωρίες.

Όπως βεβαίως, στοχεύουμε και στη συνέχιση της προσπάθειας πιστοποίησης, με τα διάφορα ISO, για τα προϊόντα που θα δώσουν τον μπούσουλα και τη δυνατότητα, ώστε ο κάθε παραγωγός να μπορεί να κατασκευάζει ολοκληρωμένα συστήματα διαχείρισης, από το προϊόν μέχρι και τα απόβλητα ακόμα, που επιδεικνύουν και περιβαλλοντική συνείδηση.

Όλα αυτά, βεβαίως, δεν μπορούν να γίνουν μόνο με νόμους. Στην Ελλάδα, έχουμε πολλούς νόμους. Έχουμε κάνει το νόμο εργαλείο – υποτίθεται – για να λύσει όλα τα προβλήματα. Είναι λάθος αυτή η αντίληψη. Χρειάζεται, θα έλεγα, μία από-«νομικοποίηση» της οικονομίας μας.

Αυτό που χρειάζεται είναι η συμμετοχή όλων. Σαράντα – πενήντα, πόσοι είμαστε στην Κυβέρνηση, δεν θα μπορέσουμε μόνοι μας να φτιάξουμε αυτή την καινούργια Ελλάδα. Εμείς θα κάνουμε αυτό που πρέπει, αλλά χρειάζεται η συμμετοχή όλων.

Χρειάζεται η συμμετοχή, χρειάζεται η συλλογική προσπάθεια, και στο χώρο της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Η συλλογικότητα ήταν μια ξένη λέξη, αλλά σκεφτείτε, στην Ελλάδα του μικρού κλήρου, πόσο σημαντική είναι η έννοια της συλλογικότητας και πόσο δυνατή μπορεί να είναι, αν θέλουμε να ανταγωνιστούμε και να έχουμε όνομα προέλευσης, όνομα ποιότητας στα προϊόντα μας, που να ακούγεται και να συνδέεται με τις αξίες που θέλουμε να αναδείξουμε ως χώρα.

Ξέρω όμως ότι, μιλώντας για τη συμμετοχή εδώ, μιλώ σε ανοιχτές πόρτες. Γιατί εσείς έχετε αποδείξει, στον εαυτό σας πρώτα απ’ όλα, αλλά το αποδεικνύετε ακόμα περισσότερο σήμερα, σε μια κρίσιμη στιγμή για τον Ελληνισμό, ότι η Ελλάδα, ο Έλληνας, η Ελληνίδα, αξίζουμε και μπορούμε, παρά τα όσα γράφονται, πολλές φορές, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και αλλού.

Μπορούμε να σπάσουμε αυτό το φαύλο κύκλο της μιζέριας, της μοιρολατρίας, του «ωχαδερφισμού», της αναμονής του «μάννα εξ ουρανού», να πάρουμε εμείς την κατάσταση στα χέρια μας – αυτό, εσείς το έχετε αποδείξει – και να φτιάξουμε μια καλύτερη Ελλάδα.

Η σημερινή ημέρα, είναι για μένα μια αισιόδοξη ημέρα, βλέποντας τα δικά σας πρόσωπα και τη δική σας προσπάθεια. Θέλω να ξέρετε ότι είμαστε δίπλα σας και θα είμαστε δίπλα σας, για να φτιάξουμε μαζί αυτή την Ελλάδα που όλοι αξίζουμε.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Αληθινή Ιστορία "Στόχος η Ανθρωπότητα"

Ένα video 9,5 λεπτών. Είναι η πραγματικότητα που προσπαθείς να κρύψεις.
"Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα."

" Α. ΑΪΝΣΤΑΪΝ"

Μέτρησα 250 εικόνες. "Μία εικόνα = χίλιες λέξεις"....

"Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα."

" Ν. ΚΑΖΑΤΖΑΚΗΣ"

Μάκης Βορίδης - το προσωπείο ενός δημοκράτη

από την επίσημη σελίδα του: 

Ο Μάκης Βορίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964.

Είναι απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών.
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστήμιο Αθηνών, από την οποία απέκτησε το πτυχίου του με «Άριστα» το 1990.

Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδων με διάκριση Merit απο το «University College of London» (UCL), με ειδίκευση στο Εμπορικό και το Ναυτικό Δίκαιο.

Άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου από το 1996 με ειδίκευση τις ποινικές και αγορανομικές υποθέσεις, καθώς και τα αδικήματα τύπου.

Είναι παντρεμένος με την παιδίατρο Δανάη Μιχελάκου, με την οποία έχει ένα γιο.

Μιλά απταίστως Αγγλικά και Γαλλικά.

Το 2006 εξελέγη Νομαρχιακός Σύμβουλος Ανατολικής Αττικής. Τον Σεπτέμβριο του 2007 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Αττικής και επανεξελέγη τον Οκτώβριο του 2009 στην ίδια Περιφέρεια. Το Νοέμβριο του 2011 ορκίστηκε Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων στην Κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου.

Τον Φεβρουάριο του 2012 προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία.

ΕΜΕΙΣ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ

Δυο ανθρώπους επέλεξε ο δικτάτορας και πρώην σύνδεσμος της CIA, Γ.Παπαδόπουλος να τον εκπροσωπούν στη νεολαία της ΕΠΕΝ όταν βρισκόταν στη φυλακή. Τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Μάκη Βορίδη και τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής Νίκο Μιχαλολιάκο. Αρχηγοί και οι δυο της νεολαίας της φασιστικής ΕΠΕΝ βρήκαν το δρόμο τους προς το ελληνικό κοινοβούλιο.

Θα τρίζουν σίγουρα τα κόκαλα του Αλέξανδρου Παναγούλη, ο οποίος πριν από 45 χρόνια επιχείρησε να δολοφονήσει τον δικτάτορα με μια «τρομοκρατική» επίθεση. Ο Παπαδόπουλος κινούνταν προς την Αθήνα από την έπαυλή του στο Λαγονήσι – που του είχε παραχωρήσει ο Ωνάσης – όταν μια βομβιστική επίθεση απέτυχε για λίγα μόλις δευτερόλεπτα να σκοτώσει τον αιμοσταγή δικτάτορα.

Το ερώτημα, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας είναι: μήπως εκτός από τα κόκαλα του Παναγούλη τρίζουν ακόμη και τα κόκαλα του Κωνσταντίνου Καραμανλή; Η απέχθεια βέβαια του «εθνάρχη» προς τη δημοκρατία είναι γνωστή και τεκμηριωμένη αδυνατούμε όμως να πιστέψουμε ότι θα έβαζε έναν άνθρωπο του Παπαδόπουλου στο κόμμα του…

πηγή

Ο Μάκης Βορίδης έχει διατελέσει Γενικός Γραμματέας της Νεολαίας της Ε.Π.ΕΝ., κόμματος, το οποίο είχε ιδρύσει μέσα από την φυλακή ο έγκλειστος επικεφαλής της Χούντας των Συνταγματαρχών Γεώργιος Παπαδόπουλος, πόστο στο οποίο παρέμεινε μέχρι το 1990.

Ως φοιτητής, ο Μάκης Βορίδης ίδρυσε την φοιτητική οργάνωση Φοιτητική Εναλλακτική, ως επικεφαλής της οποίας διεγράφη από το σύλλογο φοιτητών Νομικής για φασιστική δράση το 1985.

Στις φωτογραφίες βλέπετε τον Μάκη Βορίδη σε νεανική ηλικία ροπαλοφόρο φοιτητή της νομικής να συμμετέχει σε επεισόδια:

Το 1986 η ΕΦΕΕ υπέβαλλε μήνυση εναντίον του Μάκη Βορίδη για τη συμμετοχή του σε επίθεση φασιστών κατά φοιτητών της Νομικής, η οποία ωστόσο δεν είχε κάποια τύχη. Η φωτογραφία αυτή δημοσιεύτηκε στον «Ιό» (9.6.2002) κι εν συνεχεία έκανε το γύρο του Ιντερνετ, χάρη σε αντιφασιστικά σάιτ όπως το Jungle Report.

Πηγή: 

Πώς τα τηλεπαράθυρα έχουν "ξεχάσει" τους ακροδεξιούς μιμητές της 17Ν

Ο γνωστός-άγνωστος κ. Βορίδης 

 

ΑΝ ΚΑΤΙ ΞΑΦΝΙΑΖΕΙ στην ακατάσχετη τηλεοπτική τρομοφλυαρία, είναι η γενικευμένη αμνησία που φαίνεται να έχει καταλάβει όσους μετέχουν σ' αυτή. Δεν αναφερόμαστε εδώ στα "μαργαριτάρια" και τα κραυγαλέα ιστορικά λάθη που αλιεύει κανείς καθημερινά, με αυτουργούς ανθρώπους που αρέσκονται να δηλώνουν "ειδικοί" επί του τρομοκρατικού φαινομένου. Το σημαντικότερο είναι η - εσκεμμένη ή αθέλητη- αποσιώπηση της πολιτικής ταυτότητας και δράσης πολλών από τους πρωταγωνιστές της συζήτησης. Με αποτέλεσμα, ο θεατής να στερείται πολύ κρίσιμα δεδομένα, που θα του επέτρεπαν να σχηματίσει ακριβή εικόνα για το πολιτικό διακύβευμα της όλης επιχείρησης.

Η περίπτωση του Μάκη Βορίδη είναι απ' αυτή την άποψη εξαιρετικά διαφωτιστική. Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα ("Ε" 28.9.02), ο πρόεδρος του λεπενικού "Ελληνικού Μετώπου" υπήρξε ένας από τους βασικούς πληροφορητές της κοινής γνώμης για το επίμαχο θέμα: μέσα σε 78 μέρες (30.6-15.9) εμφανίστηκε συνολικά σε 23 κεντρικά ειδησεογραφικά δελτία, προκειμένου να μας διαφωτίσει για τα "τρομοκρατικά". Η επίδοσή του αυτή τον ανέδειξε στη δέκατη θέση, σ' ένα σύνολο 56 "ειδημόνων" - πολύ πάνω, δηλαδή, από τον Αλέξη Παπαχελά (18 φορές), τον Πάνο Καμμένο (15) ή την Ντόρα Μπακογιάννη (9). Εκτός από τα κεντρικά, τον απολαύσαμε επίσης και σε αρκετά "περιφερειακά" δελτία.

Αρχικά, η εμφάνισή του σόκαρε πολλούς: δεν είναι λίγο πράγμα, να καλείς ως αναλυτή ενός τόσο λεπτού θέματος τον μέχρι πρότινος πρόεδρο της Νεολαίας ΕΠΕΝ, του χουντικού δηλ. κόμματος που ίδρυσε το 1984 ο ίδιος ο Γεώργιος Παπαδόπουλος! Κάποιοι αποχώρησαν, διαμαρτυρόμενοι, από τα δελτία που τον φιλοξενούσαν. Γρήγορα, όμως, το σκάνδαλο κουκουλώθηκε: ο κ. Βορίδης, μας διαβεβαίωναν από ένα σημείο και μετά οι παρουσιαστές, συμμετέχει στην όλη συζήτηση αποκλειστικά και μόνο με την ιδιότητα του δικηγόρου. Βέβαια, ουδέποτε κλήθηκε να απαντήσει επί νομικών μόνο ζητημάτων. Η παρέμβασή του υπήρξε καθαρά πολιτική: εξηγώντας μας λ.χ. ότι ο μαρξισμός αποτελεί "το φυτώριο της βίας", κατακεραυνώνοντας (με τη συνδρομή των Γ. Λιάγκα, Κ. Κιλτίδη και Δ. Καπράνου) τον άτυχο Παύλο Αθανασόπουλο και διαβεβαιώνοντάς μας πως το ΚΚΕ αποστασιοποιείται σήμερα από τις ένοπλες οργανώσεις "για λόγους τακτικής και μόνο" (Star 20.7.02)...

Φυσικά, ο αρχηγός μιας ακροδεξιάς οργάνωσης έχει κάθε δικαίωμα να παρεμβαίνει στη δημόσια συζήτηση και να εκφράζει τις απόψεις του για οποιοδήποτε θέμα. Το πρόβλημα ξεκινά όταν κανείς από τους συνομιλητές του, είτε από υπερβολική ευγένεια είτε για άλλους λόγους, δεν τολμά να του υπενθυμίσει κάποια στοιχειώδη πράγματα και να του υποβάλει τις δέουσες ερωτήσεις. Στην περίπτωσή μας, αυτές έχουν σχέση όχι τόσο με τη χούντα ή την προσωπική συμμετοχή του κ. Βορίδη σε βιαιότητες της δεκαετίας του '80 (βλ. αναλυτικά "Ιός" 9.6.02), όσο με τη μοναδική ελληνική τρομοκρατική οργάνωση που επιχείρησε μέχρι σήμερα να μιμηθεί την "επικοινωνιακή" πολιτική της ΕΟ 17Ν.

Κι όμως, από την τελευταία αυτή ιστορία, που απασχόλησε το πανελλήνιο και τη Δικαιοσύνη, έχουν περάσει οκτώ μόλις χρόνια!

Το ξεχασμένο ΜΑΒΗ...

Ηταν 10 Απριλίου 1994, όταν μια ομάδα ένοπλων κουκουλοφόρων, προερχόμενων από το ελληνικό έδαφος, πραγματοποίησε επιδρομή σε αλβανικό στρατόπεδο νεοσυλλέκτων δίπλα στο βορειοηπειρωτικό χωριό Επισκοπή, σκότωσε εν ψυχρώ ένα στρατιώτη κι έναν αξιωματικό, τραυμάτισε βαριά τρεις άλλους, πήρε έναν όμηρο ώς τα ελληνικά σύνορα κι "απαλλοτρίωσε" μια δεκαπενταριά όπλα. Το ίδιο βράδυ, η εθνικιστική οργάνωση "Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου" (ΜΑΒΗ) διεκδίκησε το χτύπημα, στέλνοντας σχετική προκήρυξη στην "Ελευθεροτυπία".

Για προφανείς λόγους, η διεκδίκηση δεν έγινε πιστευτή από τα ΜΜΕ, που προτίμησαν να αποδώσουν την επιδρομή είτε σε "πράκτορες του Μπερίσα" είτε στην περίφημη "αλβανική μαφία". Στην ίδια την Αλβανία, το γεγονός έδωσε λαβή για ένα πογκρόμ διώξεων κατά της εκεί ελληνικής μειονότητας από τις αλβανικές υπηρεσίες ασφαλείας, με αποκορύφωμα τη δίκη 5 στελεχών της "Ομόνοιας" στο Αργυρόκαστρο. 

Η δίκη αυτή μόλις είχε τελειώσει όταν, στις 6 Οκτωβρίου 1994, το ΜΑΒΗ έστειλε στην "Ε" τα πειστήρια της ευθύνης του: μια αναλυτική προκήρυξη με την περιγραφή της επιχείρησης και μια φωτογραφία (με το λάβαρο της οργάνωσης και τα "απαλλοτριωμένα" από την Επισκοπή όπλα).

Η αντιγραφή της αντίστοιχης μεθοδολογίας της 17Ν, ύστερα από τις "απαλλοτριώσεις" του Συκουρίου και του Πολεμικού Μουσείου, ήταν κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανής.

... η εξάρθρωσή του...

Η τρίτη -και μοιραία για το ΜΑΒΗ- κίνηση σημειώθηκε στις 19 Μαρτίου 1995. Νυχτερινό μπλόκο της ΕΛ.ΑΣ. πραγματοποίησε έρευνα σε δυο οχήματα, ένα ΙΧ κι ένα φορτηγό, που κινούνταν στα ελληνοαλβανικά σύνορα, για να βρει -και να κατασχέσει- ένα πραγματικό οπλοστάσιο: 6 καλάσνικοφ με 878 σφαίρες, 2 πιστόλια "τοκάρεφ" με 42 σφαίρες, 1 φορητό ασύρματο, 1 ξιφολόγχη, δίκοπο μαχαίρι, κιάλια, στρατιωτικές στολές και μάλλινες κουκούλες. Οι 7 επιβάτες των δύο οχημάτων (ανάμεσά τους ο έφεδρος αξιωματικός Γ. Αναστασούλης κι ο πρώην αστυνομικός Απ. Καρβελάς) συνελήφθησαν. Είχαν φύγει από την Αθήνα στις 17.3 και διανυκτέρευσαν σε ξενοδοχείο του Αγρινίου. Στο ίδιο ξενοδοχείο είχαν μείνει, στις 8 Απρίλίου 1994, ο Γ. Αναστασούλης και άλλα άγνωστα άτομα.

Τις επόμενες μέρες ακολούθησαν νέες αποκαλύψεις. Ύστερα από "ανώνυμα τηλεφωνήματα" στον ΑΝΤ-1 και την Αντιτρομοκρατική, βρέθηκαν άλλα 7 καλάσνικοφ - το ένα στην Καισαριανή, τα υπόλοιπα 6 σ' ένα κιβώτιο, θαμμένο πριν από ένα χρόνο σε κτήμα της Παλλήνης από τον Αγγελο Κοκαβέση (με τη βοήθεια, όπως ο ίδιος κατέθεσε, του Αναστασούλη). Το σημαντικότερο ήταν, ωστόσο, ότι η Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών της ΕΛ.ΑΣ. "ταυτοποίησε" 8 από τα κατασχεθέντα καλάσνικοφ και τοκάρεφ με συγκεκριμένα όπλα της φωτογραφίας που το ΜΑΒΗ είχε στείλει στην "Ε".

Επρόκειτο για μια καραμπινάτη υπόθεση τρομοκρατίας. Τον ορισμό αυτό δέχονται, εκ των υστέρων, και τα στελέχη των διωκτικών αρχών με άμεση γνώση της υπόθεσης. Η Μαίρη Μπόση, σύμβουλος του τότε υπουργού Δημ. Τάξης Στέλιου Παπαθεμελή, είναι λ.χ. κατηγορηματική: "Στο θέμα της ακροδεξιάς τρομοκρατίας, ο τόπος έχει γνωρίσει στο παρελθόν αρκετά δείγματα της δράσης τους. Τελευταία εμφάνιση του είδους έγινε με την οργάνωση ΜΑΒΗ στα γεγονότα της Επισκοπής (4 χιλιόμετρα από τα σύνορα σε αλβανικό έδαφος στις 10-4-1994), όπου δολοφόνησαν 2 Αλβανούς στρατιωτικούς και τραυμάτισαν αρκετούς στρατιώτες. Μέλη της οργάνωσης συνελήφθησαν στο Δελβινάκι της Ηπείρου (19-3-1995), ενώ ετοίμαζαν επιδρομή στο αλβανικό έδαφος" ("Ελλάδα και τρομοκρατία", Αθήνα 1996, σ. 222).

Αλλά κι ο διοικητής της Αντιτρομοκρατικής εκείνα τα χρόνια, Ιωάννης Παπαδάκης, μιλώντας στην εκπομπή του Πάνου Παναγιωτόπουλου για την τρομοκρατία (Alter-5 4.11.99), θα χρησιμοποιήσει τη "διάλυση" του ΜΑΒΗ από την υπηρεσία του (με "υπεύθυνο" τρόπο που "διαφύλασσε τα εθνικά συμφέροντα") ως το κατεξοχήν παράδειγμα επιτυχούς αντιτρομοκρατικής δράσης της περιόδου (βλ. αναλυτικά, "Ιός" 11.12.99). Οσο για την "υπευθυνότητα" στη διαχείριση της υπόθεσης, αυτή κατά πάσα πιθανότητα αφορά το τελικό δικαστικό "ξεφούσκωμά" της -και την τελική καταδίκη των 7 συλληφθέντων ως απλών ...λαθρεμπόρων όπλων, σε μόλις 3-4,5 χρόνια με αναστολή (20.2.97), που το εφετείο έσπευσε να μειώσει σε 18-20 μήνες (19.5.99). 

...και το "Ελληνικό Μέτωπο"

Κάπου εδώ, παρεμβάλλεται στην υπόθεσή μας το "Ελληνικό Μέτωπο" - και ο κ. Βορίδης προσωπικά. Βασικό άλλοθι της ηγετικής μορφής των συλληφθέντων, του έφεδρου αξιωματικού Γιώργου Αναστασούλη, ήταν η συμμετοχή του στο ιδρυτικό συνέδριο του "Ελληνικού Μετώπου", το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το ίδιο ακριβώς διήμερο με την τρομοκρατική ενέργεια του ΜΑΒΗ στην Επισκοπή! 

Σύμφωνα με το εκτενέστατο πόρισμα του αντεισαγγελέα Ελευθερίου Πατσή, που εισηγήθηκε τη μετατροπή των κατηγοριών από τρομοκρατική δράση σε λαθρεμπόριο όπλων (7.3.96), ο Αναστασούλης τη νύχτα της 8ης Απριλίου 1994 είχε διανυκτερεύσει, μαζί με 4 άλλα άτομα, στο ίδιο ξενοδοχείο του Αγρινίου όπου έμειναν ένα χρόνο αργότερα και οι "7", καθ' οδόν προς τη σύλληψή τους στο Δελβινάκι (σ.133). Ο ίδιος δήλωσε ότι συγκάτοικοί του το 1994 ήταν κάποια ανώνυμη "νεαρά" Βορειοηπειρώτισσα, "διαμένουσα εις Αγρίνιον και μετ' αυτού συναισθηματικώς συνδεομένη", της οποίας την ταυτότητα αρνείται ν' αποκαλύψει, μαζί με "τρεις εξαδέλφους αυτής, μη ανευρεθέντας" από τις διωκτικές αρχές (σ.157-8). 

Το επόμενο απόγευμα, όμως, ο ίδιος Αναστασούλης βρίσκεται στην Αθήνα, για να παρακολουθήσει ("μετά της γνωστής του" Ελισάβετ Αμπατιέλου) "το συνέδριον του σωματείου 'Ελληνικόν Μέτωπον'" μέχρι τις 10-10.30 μ.μ. το βράδυ. Τουλάχιστον αυτό βεβαιώνουν η Αμπατιέλου και το στέλεχος του "Μετώπου" Γιώργος Μαρτίνος (σ.152). Την επομένη το πρωί επιστρέφει ξανά στο συνέδριο -όπως καταθέτουν η μητέρα του, η νονά του, μια γειτόνισσα και ο ίδιος ο Βορίδης, "μετά του οποίου αντήλλαξε χαιρετισμόν την 10π.μ. ώραν της δευτέρας ημερησίας συνεδριάσεως" (σ.153). 

Οι μαρτυρίες αυτές θεωρούνται από τον αντεισαγγελέα επαρκείς ενδείξεις ότι ο Αναστασούλης (στο ΙΧ του οποίου θα βρεθούν αργότερα τα όπλα του ΜΑΒΗ) "δεν αποκλείεται" να επανήλθε στην Αθήνα στις 9 Απριλίου -"με συνέπειαν, να είναι λογικώς αδύνατη η παρουσία του εις το φονικόν επεισόδιον της Επισκοπής". Ο ισχυρισμός περί "αγνώστου νεαράς", ξαδερφιών της κ.λπ. θεωρήθηκε ωστόσο ψευδής, με σκοπό την απόκρυψη της προμήθειας των εν λόγω όπλων (σ.158-9).

Φυσικά, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι ακριβώς έκανε καθένας εκείνο το βράδυ. Σε τελική ανάλυση, είναι άλλωστε αδιάφορο - αφού η δικαστική εκκαθάριση της υπόθεσης έχει ολοκληρωθεί, με τον "υπεύθυνο" τρόπο που ολοκληρώθηκε. Αυτό που παραμένει ενδιαφέρον, είναι οι πολιτικές διαστάσεις του θέματος: η επίσημα διαπιστωμένη διαπλοκή ανάμεσα στο "Ελληνικό Μέτωπο" και τους συλληφθέντες με τα όπλα μιας τρομοκρατικής οργάνωσης ανά χείρας.

Κι αυτή τη διαπλοκή, κανένας από τους παραθυρόβιους συνομιλητές του κ. Βορίδη δεν βρέθηκε να του (και να μας) τη θυμίσει...

(Ελευθεροτυπία, 5/10/2002)